2015-2016 Knotten is m'n hobby

Er valt zo veel te beleven tijdens een seizoen landschapsbeheer op de Kruiskade/ het Spookverlaat! Knotten is één van de leukste hobby's die ik ken. In een prima sfeer werd ook dit keer weer heel veel werk verzet. Hieronder een impressie van alles wat er gebeurd is. 

Zomerklussen

Het zal inmiddels wel bij eenieder bekend zijn: in de zomer is een deel van de knotploeg gewoon actief. En dat lijkt alleen maar toe te nemen. Zo was al het hout dit knotjaar in augustus gekloofd en verkocht. En natuurlijk werd er weer gemaaid en gebaggerd. De grootste zomerwerker,, brak helaas zijn pols, zodat hij halverwege de zomer wat rustiger aan moest doen. Tijdens zijn zomerwerk kwam een wandelaarster voorbij, die aan hem vroeg of dit vrijwilligerswerk was. Na een leuk gesprek trad zij meteen toe tot het knottersgilde: welkom Mieke! Hij is trouwens toch wel de pechvogel van dit seizoen, want aan het eind van de knotcyclus moest hij aan beide polsen geopereerd worden.

Bootje erbij?

Augustus 2016 bracht ons een verrassing. Viakregen we gratis de beschikking over een oude ijzeren roeiboot uit de Meije, die nog in redelijk goede staat verkeerde. Een paar gaatjes in de romp, maar daar wisten de knotters en Andries Kerkvliet wel raad mee. Verder moest er het nodige schuurwerk en verfwerk gebeuren. De boot heeft voor zover mij bekend nog steeds geen naam! Hopelijk vervoert hij ons vele jaren over de woelige baren van het Spookverlaat.

Daarnaast kreeg de buitenkant van de Zaagbek een overschilderbeurt. Zo kan hij weer jaren mee. En zoals ieder jaar was firmaen co weer present om de Zaagbek een grote schoonmaakbeurt te geven, vlak voor het begin van het nieuwe winterseizoen.

Vervoer weer geregeld door onbetaalbare Bert

Het oude witte busje van, waarin hij jarenlang mensen en vooral materiaal over de Kruiskade vervoerde, kwam in het voorjaar 2016 dan uiteindelijk toch niet meer door de APK heen. Voor we ons echt druk konden maken over de consequenties van dit verlies, had hij zelf al weer een oplossing bedacht. Hij kocht een aanhanger, die hij achter zijn eigen auto hangt om ons vervoer te regelen.

Amalia compleet vernield, wat nu...?

Het zal niemand van de VWG ontgaan zijn. In de nacht van 22 op 23 september 2016 hebben vandalen onze vogelobservatiehut Amalia opgeblazen met een zware vuurwerkbom. Compleet vernield, zodat herstel onmogelijk was. En dat terwijl een aantal vrijwilligers juist dat voorjaar de hut aan de binnenzijde volledig geschilderd hadden, om een eind te maken aan de lelijke teksten die vandalen her en der in de hut hadden gekladderd. Maar tegen dit soort vandalisme konden we toch echt niet op. Welke dwazen halen dit soort acties uit?

Al snel ontstond binnen de knotploeg het idee om de oude vogelhut te vervangen door een metalen opvolger, waarvan de achterzijde grotendeels open zou blijven. Er werd een oude kleine zeecontainer aangeschaft, die door

, Andries Kerkvliet en wat anderen op het erf en in de stal van de familie Kerkvliet geheel werd omgebouwd tot - hopelijk hufterbestendige - vogelobservatiehut.

Maar hoe krijg je zo'n metalen gevaarte op zijn plek?

• Eerst werd de oude vlechtmuur naar de vorige Amalia afgebroken.
• Daarna werden nogal wat bomen en struiken verwijderd en gesnoeid. Dit alles om ruimte te maken voor het transport van de nieuwe hut.
• De oude, houten Amalia werd verder afgebroken en afgevoerd.
• En daarna, op 7 januari 2017, kwam het grote moment.
  Het vervoer van de nieuwe Amalia naar de plek van de vorige hut. Andries had geregeld dat een boer uit de omgeving, met zijn verreiker, het transport verzorgde. Dat was nog niet zo gemakkelijk! Het eerste stuk ging prima, maar bij de bochten in het toegangspad naar de plek aangekomen, liep de boel vast in de veenbodem. Dit kwam omdat de manoeuvreerruimte, mede door de dijk, te klein is. Met de shovel en verreiker zijn vele kuubs zand naar de plaats des onheils, om de banden van de verreiker meer grip te geven. Hun machines en enige knotters met scheppen egaliseerden de grote gaten die de banden in het veen hadden achtergelaten. Ook werden nog wat extra boompjes gerooid, die onverwacht toch nog in de weg bleken te staan. En daarna lukte het om het gevaarte te plaatsen. Na nog flink wat schuifwerk met de gele, kleine shovel, bleef een brede zandweg over, veel breder dan het oude pad. Dat moesten we de weken daarna weer gaan bekleden.
• Als eerste werd  er een nieuwe vlechtmuur van wilgentenen gemaakt.
• De restanten van de oude vlechtmuur werden elders als natuurlijke barrière ingezet.
• Daarna werd achter deze wand een rij stekelstruiken aangeplant. Die struikenhaag moet op termijn als vlechtheg de wilgentenenmuur gaan vervangen.

• Met hulp van de Lions en met dank aan de leverancier van de snippers, firma De Wit groenvoorzieningen, werd het pad voorzien van nieuwe houtsnippers

Op 11 februari 2017 vond de officiële opening van de nieuwe Amalia plaats. Dat was een besneeuwde, maar geweldige happening, met veel genodigden en wat pers. De plaatselijke afdeling van Vrouwen van Nu verzorgden de koffie met wat lekkers

De andere grote seizoensklussen

Dit jaar gingen we verder met het dunnen van het essenperceel in de buurt van de boerderij van Mencken, het tweede bosperceel vanaf de Alphense kant. De eerste knotzaterdag werd goed besteed met het vrijmaken van het bos van vlieren- en bramenopslag. Daarmee was de weg weer geëffend voor het grote zaagwerk. Sjon hanteerde de motorzaag weer ongeëvenaard. In een paar werkdagen werden vele tientallen, te dicht op elkaar groeiende, bomen gerooid en door vele handen afgevoerd. Zo ontstaat daar hopelijk een opgaande struiklaag in het bosgedeelte; goed voor de vogels! Ook het daarnaast gelegen perceel (aan de kant van de N11) werd aangepakt.

Tijdens de Natuurwerkdag werd ook hier begonnen met de verwijdering van vlieren en bramen. Daarna werd het natte bosperceel, waar jaren geleden al in het midden een flink gat was gezaagd, gedund. Met al dat zagen en hout afvoeren was een groot deel van onze knotters tot eind januari 2017 in de weer. David, onze jongste knotter, zaagde weer heel wat bomen met de hand om! En zo hoort het eigenlijk ook; die motorzaag brult veel knotters vaak wat te hard. Beide bospercelen krijgen de komende jaren weer de tijd om rustig te herstellen van deze grote ingrepen.

Tijdens de Natuurwerkdag en daarna werd ook gewerkt aan het knotten van de wilgen ter linker- en rechterzijde van de locatie van de vogelhut. Met hulp van de Lions en op twee opeenvolgende knotzaterdagen daarna werd deze klus later afgemaakt. Tijdens de vogelhutloze periode werden alle slieten en takkenbossen die van deze klus afkwamen, door het gat dat de hut had achtergelaten, naar de andere kant getransporteerd. Daar kwamen bijna al deze slieten en bossen weer goed van pas om nieuwe vlechtmuur langs de toegangsweg naar de nieuwe vogelhut Amalia te maken. 

Heidegenoegens in Drenthe

Voor het vijfde achtereenvolgende jaar (eerste lustrum!) werd er een knotweekend georganiseerd. Dit keer ging de reis, eind september/begin oktober, naar het mooie Dwingelderveld. Daar had de boswachter een superleuke klus voor ons. Een hele strook met berken, in alle maten en lengten, moest verwijderd worden. Onze jongste knotter David, die gek is op het met de hand omzagen van bomen, waande zich in Luilekkerland. Dikke stukken stam moesten apart gelegd worden en de dunnere takken op een hoop, om later versnipperd te worden.  Zo'n klus is ons op het lijf geschreven. Er werd ontzettend hard en goed gewerkt. Ik schat dat we in één ochtend en deel van de middag ruim 600 berken hebben verwijderd. De rest van het weekend hebben we de natuur Drenthe bekeken, onder de bezielende leiding van ons oud-lid. Het was weer een erg geslaagd weekend! 

Kleinere seizoensklussen

Daarnaast werden weer veel kleinere klussen geklaard. Eén van deze klussen was een controle van het ooievaarsnest op het eilandje. We waren bezorgd dat het mislukken van de broedpogingen van de ooievaars weleens mede veroorzaakt zou kunnen zijn door de omstandigheid dat het nest niet goed waterdoorlatend is. Jonge ooievaars kunnen slecht tegen kou en vocht. Om te kijken of alles in orde is, moest de ooievaarspaal worden 'gestreken'. Een klein clubje nam deze klus ter hand. Het neerhalen van de paal bleek niet voor niets. De ooievaars hadden alles zodanig aangestampt en verstevigd, dat het een niet waterdoorlatende kom was geworden. Die hele kluit werd verwijderd en een beetje nieuw nestmateriaal (gevlochten wilgentenen) werd aangebracht. Daarna werd de paal met vereende krachten en met hulp van de Tirfor weer overeind gezet. De rest moeten de ooievaars zelf doen.

In januari begon het te vriezen. Nog niet heel erg lang en hard, maar toch leverde het al genoeg ijs op voor durfalom daarover naar 'zijn' vorig jaar gerestaureerde vogeleilandje te lopen om dit van onkruid te ontdoen.

Sjon zaagde met de motorzaag veel over het water hangende wilgentakken af. Ook daarbij kwam het ijs goed van pas.

Verder werden er weer wat populieren uit het bos bij Koot gezaagd, en met de trekker vannaar zijn erf getrokken om daar verder te worden verwerkt.

Het bosje van Vink, in de buurt van De Wilck, werd ook weer eens onder handen genomen. Dat was hard nodig, want we waren er al jaren niet geweest.

wist nog wat extra houtsnippers (maar liefst 6 aanhangwagens vol) te regelen. Op de laatste knotdag van het seizoen werden daarmee de blubberigste stukjes wandelpad over de kade van een nieuw laagje voorzien. We kregen hulp van een paar toevallige passanten, waaronder een broer van de ons helaas te vroeg ontvallen medeknotter .

Uitreiking van de “Gouden plons”

Dinette had ooit het idee geopperd om een trofee uit te reiken aan degene die tijdens het knotseizoen op de meest spectaculaire wijze te water gaat. Dit seizoen werd deze trofee voor het eerst uitgereikt. Het is een prachtig glazen object: een glazen bol gevuld met water, met daarin een reddingsboei van glas. Prachtig gemaakt door Peter Ris. En dat zul je altijd zien: juist dit seizoen ging er niemand te water! Daarom is de wisselbeker voor de eerste keer uitgereikt aan Dinette zelf, die deze eer als life time achievement kreeg. Door de vele jaren heen heeft zij diverse malen laten zien wat je moet doen om “De gouden plons” te winnen!